De psychologie van emotionele verwondingen

Het helen van een emotionele wond of pijn begint bij het begrijpen van het onderliggende 'mechanisme'.

Aan de Engel van de Spirituele Psychologie, wil je schrijven over de psychologie van verwondingen ten gevolge van traumatische ervaringen, en van onvervulde behoeften als kind, en van emotionele pijn van andere levens, bestaansvormen, en uit het huidige leven

Marcel, dat is een hele brede vraag. Laat ik beginnen met je eerste punt, een traumatische ervaring. Dit zijn ervaringen die in het moment een dermate impact hebben, zodanig dat het een diepe wond achterlaat. Ja, een diepe wond. Maar hoe ontstaat trauma eigenlijk? Daarvoor moet ik eerst meer uitleggen over de psychologie van trauma en dat begint bij het begrijpen van hoe een mens is opgebouwd.

Een mens heeft een fysiek lichaam, een mentaal lichaam, een emotioneel lichaam, een gevoelslichaam, een energetisch lichaam en een etherisch lichaam. Het astrale lichaam is hetzelfde als het emotionele lichaam. Al deze lichaam zijn eigenlijk velden van energie in een bepaalde verdichting. Het fysieke lichaam is het meest verdicht en het etherische lichaam het minst. Vaak worden deze lichamen of velden als schillen afgebeeld, schillen die van verdicht naar fluïde en van fluïde naar verdicht zich gedragen. Al die velden zijn op zichzelf staande velden die tegelijkertijd uitwisselen onderling. Zoals je het nu bekijkt, denk je dat één veld uitwisselt met de twee omsluitende andere velden, maar dat is vanuit een eenzijdig perspectief. Alle velden communiceren met elkaar. Je begrijpt nu niet hoe, en dat is logisch, daarvoor is je denken te beperkt. Maar, beschouw of zie het van een multidimensionaal oogpunt, dan wordt het duidelijk. Hoe dan ook, alle velden wisselen in zekere zin met elkaar uit.

Het universum streeft naar harmonie.

Wat wisselen ze uit? Informatie, want alles is informatie. Het fysieke lichaam is informatie en het etherische veld is informatie net als alle velden daartussenin. Ja, er is ook een kwantum veld en er zijn nog meer velden, waar jullie in jullie dimensionele werkelijkheid nog geen weet van hebben. Op het moment dat in één van de velden iets voorvalt dat de Harmonie in dat veld verstoort, heeft dat onherroepelijk effect op alle ander velden. Alleen, er zit een vertragingseffect in de effecten in jullie dimensie, noem het een dempingseffect. Dat is noodzakelijk, want anders zou er direct een catastrofaal effect kunnen optreden.

Ook tijd zorgt voor een effect van vertraging en je merkt dat het lijkt dat de tijd sneller lijkt te gaan, een dag is zogezegd zo voorbij. Dit ligt iets anders, de tijd versnelt niet, het bewustzijn verruimd, zowel van elke individu, als collectief, als multidimensionaal. Dat zorgt ervoor dat de tijd langzaam verdwijnt. Of iets nauwkeuriger gezegd, de illusie van de tijd wordt steeds duidelijker en daarmee houdt de tijd op te bestaan en daarmee de grondslag voor al jullie systemen.

Je weet dat alles tegelijkertijd bestaat, ook al denken jullie nu nog tijd te hebben. De groei van bewustzijn gaat gepaard met het anders denken en dan niet in de zijn van andere manieren van denken aanleren, dat is een gevolg van wat jullie noemen ‘wakker worden’. Neen, met anders denken bedoel ik hier dat het denken wordt aangestuurd door ‘iets anders’. Dat ‘iets anders’ vloeit voort uit een meer bewustzijn vanuit liefde en dus uit andere intenties.

Als er een verstoring in een veld optreedt, beweegt dat door de andere velden. Wat voor het antwoord op jouw vraag vooral van belang is, zijn de fysieke, de mentale, de emotionele, de gevoels en de energetisch velden. Een verstoring van één van de velden kan elk van deze velden betreffen. Eigenlijk is het fysieke veld of lichaam hierbij een uitzondering, want daar uit het effect zich gewoonlijk en dat is het veld waar het effect teniet gedaan kan worden. Dit veld is als het ware de transformator tot bewustzijn.

Ik zal nu kort de velden toelichten:

Het fysieke veld is het lichaam wat de drager is voor de ervaring. Immers, het energetische veld heeft de intentie om volledig essentie te zijn, the spark of divine light. Nu heb je de twee uitersten en zie je dat elk mens een energetisch wezen is en een lichaam heeft. De verbinding tussen deze twee uitersten worden verbonden, of liever gezegd, zijn verbonden met een up and down cascade van het mentale, het emotionele en het gevoelsveld.

Al deze gebieden zijn beïnvloedbaar om de informatie uitwisseling vloeiend te laten verlopen, dus zonder obstakels. Heel zwart wit zou je kunnen zeggen is dat deze velden essentie en verstoorde essentie aan elkaar verbinden. Wat is dan essentie en wat is dan verstoorde essentie? Essentie is pure bron energie en verstoorde essentie is dat niet. Of anders gezegd, pure scheppingskracht en geblokkeerde scheppingskracht. Met puur in scheppingskracht bedoel ik, puur tweeledig, namelijk: puur in de zin van ‘uitsluitend scheppingskracht’ en in de zin van divine intention.

Nu komen we meer tot de kern van jouw vragen, maar eerst even het volgende. Ik maak onderscheid in een wond en een kernwond. Een kernwond is een verwonding van de essentie die je in de kern bent. Je kunt dit ook een beschadiging van de Ziel noemen. Een wond daarentegen is een beschadiging van één van de lichamen.

Omdat elk mens een energetisch wezen is, moest er iets gedesigned worden in de mens dat als ‘indicator’ kan dienen in hoeverre de divine intention tot uitdrukking gebracht wordt. Dit moest dus iets zijn wat niet fysiek, maar fijnstoffelijk is. Omdat het mentale veld bij het fysieke veld hoort, blijven over het gevoels- en het emotionele veld. Als indicator hebben mensen emoties gekregen, dé schakel tussen het fysieke en mentale veld en het gevoels en energetische veld.

Elke ervaring die een verstoring geeft, kun je traumatisch noemen. Alleen in jullie wereld wordt het woord trauma veelal gebruikt of opgevat binnen de context van ernstig. Het is wellicht passender en neutraler om zo’n verstorende ervaring een impactvolle ervaring te noemen, waarbij de mate van impact mede wordt bepaald door de duur van de verstoring en de intensiteit op het gevoelslichaam.

Elk mens heeft behoeften. Sommige behoeften zijn noodzakelijk om te vervullen en sommige zijn wenselijk om te vervullen. Die laatste laat ik nu buiten beschouwing. Wat bij het vervullen van behoeften belangrijk is, is of ze geuit kunnen worden en of ze geuit kunnen worden. Daarmee kom ik tot je antwoord op de onvervulde behoefte van een kind. En ik voeg nadrukkelijk toe; van het ongeboren kindje in de baarmoeder. Tot op zekere leeftijd kan een kind niet aangeven wat het nodig heeft. Als het kindje niet snel genoeg krijgt wat het nodig heeft, of als het kindje niet krijgt wat het nodig heeft, of vaker niet krijgt wat het nodig heeft, kan dit resulteren in wat je noemt een onvervulde behoefte en dat kan resulteren in een traumatische ervaring die een eigen betekenis krijgt.

Wat die betekenis is, is afhankelijk van de puurheid van het kindje of kind. Elk kind is in zekere zin puur, maar niet elk kind is onbeschreven. En de betekenis, of eigenlijk vervormde betekenis die eraan gegeven wordt is afhankelijk van de onderliggende behoefte. Denk hierbij aan eten en drinken, geborgenheid, veiligheid, liefde, aandacht, ruimte om te zijn, ruimte om te experimenteren, steun, begrip, een moeder en een vader die bijvoorbeeld emotioneel beschikbaar zijn en zo zijn er velen te benoemen. Op het moment dat één of meer van die behoeften onvervuld is, geeft dit een respons bij het kind, vooral in de eerste jaren. En dat geeft een pijn van het gemis, een emotionele pijn.

Deze pijn kan zich uiten in het mentale veld, bijvoorbeeld als een overtuiging met en beperkend karakter. En deze pijn kan tot uitdrukking komen in het gevoelsveld, als een emotionele pijn, in de zin van onderdrukte gevoelens en daarmee een onderdrukking van de essentie.

Als één van de ouders of beide ouders ook zijn opgegroeid met zo’n gemis of niet geleerd hebben behoeften aan te geven en te vervullen, is het begrijpelijk dat het kind hiervan de dupe is. Tenminste, dat zou je kunnen zeggen, maar dat is onvolledig. In die onverwerkte emotionele pijn van de ouders ligt de aantrekkingskracht voor een Ziel om daar te incarneren.

Het universum streeft naar harmonie. Als er ergens disharmonie is, zoals bijvoorbeeld het geval is met onverwerkt trauma en psychische pijn, trekt dat altijd iets aan om weer tot harmonie te komen. Dit kun je intergenerationele overdracht noemen, of liever intergenerationele transmissie van bepaalde thema’s, om zo de mogelijkheid te bieden om de harmonie te kunnen herstellen. En omgekeerd ook, ouders zijn bij uitstek geschikt om vanuit hun gemis en verwonding, bij het kind vergelijkbare thema’s te activeren.

Als energetisch wezen besta je multidimensionaal, je hebt dus vele andere levens en bestaansvormen. En van daaruit kun je van alles meenemen in deze incarnatie. Zowel talenten en krachten als beschadigingen en beperkingen.