Ik vroeg mij af of mijn onbewust-zijn van wat het hart wil, mede heeft geresulteerd in hartfalen.
Lange tijd heb ik op mijn denken vertrouwd en dit gevolgd. Anderen noemde dit controle houden en ik kreeg regelmatig te horen “laat dat controle denken nou eens los” en “je moet voelen”. Dit soort opmerkingen of adviezen frustreerden en irriteerden mij mateloos; ik kon er helemaal niets mee.
Het ging eigenlijk zo ver dat ik een overtuiging ontwikkelde ‘ik kan niet voelen’, totdat een goede vriendin zei ‘je voelt niet wat je voelt’. Toen viel er een last van mijn schouders, er is dus toch niets mis met mij.
Nu, ruim 6-7 jaar na het doorgemaakte ziekte- en herstelproces kreeg ik ineens een ingeving met betrekking tot het hartfalen in relatie tot het denken volgen en het hart wel/niet volgen. Ik vroeg mij af of mijn onbewust-zijn van wat het hart wil, mede heeft geresulteerd in hartfalen. Ik denk dat
Bestaat er een relatie tussen mijn hartsgevoel niet volgen en hartfalen?
Ik vraag het Totale Zelf en de Engel van de Spirituele Psychologie om te schrijven.
Je weet het antwoord hierop Marcel, ja, die relatie is er. Gedeeltelijk hoe jij denkt dat die relatie is en deels anders. Eigenlijk kun je deze twee elementen van jouw vraag niet ten opzichte van elkaar vergelijken, en toch kun je ze tegenover elkaar zetten. Tegenover in de zin dat ze worden verbonden.
Het hart volgen gaat over gevoel, weten en energie, terwijl hartfalen fysiek van aard is. Je ziet dat hiertussen wel een relatie ligt. Je schreef eerder over de psyche in relatie tot ziekte en aandoening. Dat is waar hartfalen over gaat.
Willen jullie dit verduidelijken?
Een cardioloog vertelde mij dat hartfalen een symptoom is en cardiomyopathie een verzamelnaam voor een niet goed functionerende hartspier. Meestal dit tot een minder krachtige hartspier. Ook dit kan weer verschillende oorzaken hebben, dus cardiomyopathie is ook geen definitieve diagnose, maar meer een overkoepelende term voor meerdere aandoeningen, zoals bijvoorbeeld linker hartinsufficiëntie.
