Verslaafd aan zoeken naar Wijsheid en Waarheid
Bij verslaving wordt al gauw gedacht aan genot en genotsmiddelen. Kun je ook verslaafd zijn aan 'zoeken'?
Zes jaar geleden ben ik door een intensief ziekteproces gegaan. Ik geloof niet in "je hebt domweg gewoon pech" en in de jaren erna ont-dekte ik dat een ziekte of aandoening meer is dan een verstoring in de biologie / biochemie / fysiologie van het lichaam. Van invloed zijn ook een psychologische en spirituele component.
Inmiddels ben ik volledig hersteld. Om het doorgemaakte ziekteproces nu definitief af te sluiten, kreeg ik het idee om aan de hand van de Encyclopedie van de Psychosomatiek alle bij mijn aandoeningen betrokken lichaamsonderdelen nog een keer de revue te laten passeren.
Terwijl ik in die encyclopedie zat te lezen en bladeren, viel mij ineens het hoofdstuk over verslaving op. Nieuwsgierig naar deze toevalligheid besloot ik dit hoofdstuk te lezen. Verslaving roept al snel de associatie op met genot en genotsmiddelen. Al lezende kreeg ik andere gedachten.
Enkele stukjes tekst:
“Verslaafd-zijn-aan …. alcohol, drugs, seks, sigaretten, enz. … zijn slechts het GEVOLG van het verslaafd-zijn in het AL-gemeen. Men is slaaf, men voelt zich slaaf. Men is niet meester over zijn eigen bestaan. Men zal zich ook verslaafd weten aan de Erkenning of de Aandacht van anderen”.
“Men leeft niet echt VANUIT ZICHZELF, omdat men zijn waarde miskent, omdat men zichzelf geen erkenning, geen liefde, geen aandacht geeft. Men zoekt de zin van het leven Buiten zichzelf in plaats van eerst en vooral zichzelf het Recht te geven zichzelf gewoon te Zijn, in Vreugde, in Waarde”.
“Men vlucht weg in het vervangmiddel van Vreugde”. Dit kan nogal zelfvernietigend zijn, mits men de afhankelijkheid aan goedkeuring of liefde van anderen en de zelftwijfel kan ombuigen naar Zelfwaardering en tenslotte naar Meesterschap over het eigen bestaan”.
Om Meesterschap over het eigen bestaan te krijgen, is innerlijk en schaduwwerk wenselijk dan wel noodzakelijk.
Toen ik dit zo las, resoneerde de woorden in mij en vroeg ik mij af in hoeverre ik ‘verslaafd’ ben/was aan zoeken naar waarheid en wijsheid. En ik kan zeggen dat ik hierin obsessief bleef zoeken. Ik bleef maar spitten en graven. De constatering dat ik op deze manier ‘verslaafd’ was, is eigenlijk niet eens confronterend. Diep van binnen wist ik dit eigenlijk al, dat ik maar bleef zoeken, en zoeken en onderzoeken, vooral buiten mijzelf. Ik zocht wijsheid en waarheid buiten mijzelf.
Telkens als ik dacht, “nu weet ik het”, kwamen er weer kritische vragen, nieuwe bronnen en andere zienswijzen op mijn pad. Ik bleef maar zoeken en zoeken, … buiten mijzelf, terwijl ik dondersgoed wist en voelde dat ik naar binnen moe(s)t keren, naar de stilte in mijzelf.
Tegelijkertijd is dit een sprekend voorbeeld van de essentie van ‘mijn verslaving’. Mijn wijsheid en waarheid liggen in mijzelf.
Knowledge is rooted in the knowing. Wisdom is rooted in the not-knowing ~ R. Rudd
Ik had niet echt door dat ik mijzelf gevangen hield in een – voornamelijk mentale – vicieuze cirkel. Ik wist het wel, maar hield het in stand. Op het moment dat patronen zichtbaar worden, ontstaan er andere en nieuwe keuzes.
En toch is deze zogenaamde ‘verslaving’ waardevol gebleken. Immers, in mijn Ziel – en gecodeerd in mijn DNA – droeg ik de onderliggende thema’s – zelfontkenning & zelfonderwaardering – mee, om deze te kunnen transformeren en transmuteren naar waarachtig zelfvertrouwen & werkelijk innerlijke waardebesef. Ik trok dus die personen, omstandigheden en ervaringen aan om tot eenheid in mezelf en tot meesterschap over mijn bestaan te komen. Ik was dus op zoek naar mezelf, of anders gezegd "ik wilde mijzelf terugvinden".
Al dat gezoek en ge-onderzoek heeft mij veel inzichten, bewustwording en andere zienswijzen gebracht en het heeft ertoe geleid dat ik nu een – potentieel tegenwerkend – patroon herken, wat ik heb kunnen ontmaskeren en doorbreken. En, belangrijker, alle antwoorden liggen in mijzelf en daar mag ik op vertrouwen.