Skip to main content

Getriggerd worden is zo erg nog niet! Of toch wel?

Getriggerd worden is essentieel voor je evolutie, maar ben je ook bereid hierop volmondig 'JA' te zeggen?

Getriggerd worden is als je innerlijke alarmknop die - door ‘iets’ van buiten jou - geactiveerd wordt en doorgaans met een emotionele respons tot gevolg. Deze reactie volgt automatisch, zonder er over na te denken. Er wordt een innerlijke pijnpunt geraakt en er treedt een beschermingsmechanisme in werking. 

Zodra je getriggerd wordt en jij je geraakt voelt, betekent dit dat ‘iets’ in jou gezien, erkend en met zelfcompassie benaderd wil worden. En dat ‘iets’ is meestal een onverwerkte emotionele pijn of een diepe angst die je als het ware gevangenhoudt.

Die pijn of angst durven we vaak nog niet toe te laten, omdat we denken dat we dit niet aankunnen. We blijven ervan weg. Hiertoe hebben we allemaal ogenschijnlijk doeltreffende manieren gevonden om onszelf te beschermen, bijvoorbeeld: projecteren of een verdedigingsmechanisme. Mechanismen die als het ware met een druk op de knop automatisch in werking treden. 

Ogenschijnlijk, omdat deze vermijdingsmanieren kortstondig lijken te werken maar we toch telkens weer in dat specifieke pijnpunt en thema geraakt worden. Klaarblijkelijk ‘moeten’ we er iets mee en is het belangrijk om dat onderliggende thema toe te laten en te transformeren en te transmuteren.

Getriggerd worden betekent ook dat er een trigger en een trigger point moet zijn. Doorgaans komt die trigger van buiten jou. Dit kan van alles zijn, bijvoorbeeld een gebeurtenis, een persoon die iets zegt of doet, een thema of een bepaalde ontwikkeling. Oftewel een ‘iets’ extern van jou dat een 'iets' intern in jouw raakt, je trigger point. 

Onvervulde behoefte

Een baby in de baarmoeder en een opgroeiende baby en kind heeft allerlei behoeftes, bijvoorbeeld: veiligheid, voeding, warmte, geborgenheid, liefde, emotioneel aanwezige ouders. Als deze in een bepaalde mate onvervuld blijven en hierin een gemis wordt ervaren, kan dit een zogenaamde wond en overlevingspatroon veroorzaken die van invloed is op hoe dit kind als (jong)volwassene in het leven staat.

Wat ook kan meespelen, is dat een van de ouders of beide ouders in hun opvoeding en opgroeien ook met onvervulde behoeften te maken hebben gehad en een innerlijke wond hebben opgelopen. Als zij, evenals hun voorouders ook een dergelijke verwonding hadden en die niet hebben geheeld, dan kunnen zij die met hun wijze van opvoeden en gedrag onbedoeld dit gekoppelde thema aan hun kind of kinderen doorgeven, de zogenoemde intergenerationele overdracht. Een moeder- en/of vaderwond is gekoppeld aan de huidige incarnatie. Lees ook in het blog Moeder-, vader en Kernwond wat ik hierover schreef.

Daarbij kun je ook een kernwond hebben die je in je Ziel hebt meegenomen in deze incarnatie. Een kernwond is verbonden met je Zielskern en daarmee ook aan al je incarnaties waar je meerdere voorouderlijnen hebt gehad. Lees ook in blog De relatie tussen Kernwond & Roeping wat ik hierover schreef.

Overtuigingen en angsten

We hebben allemaal overtuigingen, dit zijn gedachten die we voor waar zijn aannemen en die leidend zijn in wat we doen. Alleen, soms worden ze lijdend, omdat die betreffende overtuiging ons niet bekrachtigd of steunt, maar eerder tegenhoud, tegenwerkt of beperkt.

Eén van de dingen die mijn vader dikwijls zei is: “als je geen diploma hebt, wordt het niks in het leven”. Mijn vader had dit van zijn vader overgenomen en beiden hebben naoorlogse jaren meegemaakt. Dat deze overtuiging mijn vader op een bepaalde manier heeft geholpen, is aan de ene kant - binnen dat tijdsbeeld - begrijpelijk en voorstelbaar. Aan de andere kant, ik kon dit onderscheid destijds niet maken en nam die zienswijze van mijn vader onbewust als letterlijk en alomvattend. 

Met als gevolg dat dit bij mij een angst opriep en een overtuiging creëerde. De angst ‘niet goed genoeg te zijn’, de angst ‘niet te voldoen’ en de angst voor afkeuring en afwijzing. Om maar wel goed genoeg te zijn en wel te voldoen overdreef ik in perfectionisme en controle houden. In zekere zin vormde die angst het basis van mijn beschermmechanisme, het hield me weg van die onderliggende wond, de pijn niet goed genoeg te zijn, totdat ik eraan toe was om dit aan te gaan.

En zo raakte ik verstrikt in een patroon – een zelfbeperkende cyclus – waardoor ik verder van mezelf – mijn werkelijke essentie – af kwam te staan. Totdat dit zo begon te knellen en schuren dat ik wel naar mezelf en mijn binnenwereld moest gaan kijken.

Het helen van de wond

Als een wond niet geheeld wordt, heeft dat een effect op je zijn. Het beïnvloed je karakter, je persoonlijkheid, je gedrag en hoe je uitdrukking geeft aan wie je wezenlijk bent, nl: Ziel of een aspect van je essentie. Je zou kunnen zeggen dat je kern, je essentie – je lichtessentie – ingekapseld zit in – je schaduw – die verwondingen. 

Zoals ik het ervaren heb, werd ik decennia lang op de zelfde angst en het zelfde thema getriggerd. Naarmate ik mijn innerlijk werk en schaduwwerk verdiepte kwam ik meer tot de kern.

Schaduwwerk

Innerlijk of schaduwwerk is dus vruchtbaar. Het is het proces van het identificeren en integreren van je onbewuste psyche, de verborgen of donkere aspecten van jezelf waar je je misschien voor schaamt of schuldgevoelens over hebt.

Jij bepaald wanneer je een beperkend patroon in jezelf stopt

Schaduwwerk vraagt een opmerkzaamheid en een gewaarzijn en vooral zelfcompassie en het brengt je innerlijk leiderschap en leiderschap.

Ander en nieuw perspectief

Zoals ik het zie en ervaar heb ik in mijn Ziel een of meerdere thema’s meegenomen om te helen. Hiertoe heb ik mijn ouders gekozen, zodat zij die thema’s bij mij kunnen ‘activeren’. Deze thema’s worden in de buitenwereld aangeraakt en getriggerd. Ik kan dan kiezen hoe ermee om te gaan. Wat ik ook heb ervaren is dat dit proces geleidelijk – stap voor stap – gaat en dat hulpbronnen altijd op het juiste moment komen, zodra ik eraan toe ben.

Het is dus helemaal niet erg als je getriggerd wordt. Een trigger is te zien als een groei-impuls en misschien kun je die ander wel dankbaar zijn.